ميكرو ارگانيسم‌ها در فاضلاب شامل ميكروارگانيسم‌های مفيد در تصفيه فاضلاب و ميكروارگانيسم‌های مضر و بيماری زا مي‌باشند. گندزدایی فاضلاب
اگرچه فرايند تصفيه بيولوژيكی، كه از مراحل مهم در تصفيه فاضلاب است بدون وجود ميكرو ارگانيسم‌ها غير ممكن به نظر ميی رسد ولی پس از تكميل فرايند تصفيه به‌دليل جلوگيری از انتقال بيماری ها، حذف ميكروارگانيسم ها ضروری است و اين ضرورت بسته به مصارف آب تصفيه شده و محيط پذيرنده، تعيين مي‌گردد.
لذا شناسايي و حذف عوامل پاتوژن از آب اجتناب ناپذير است.
چهار گروه از ميكروارگانيسم‌ها باعث آلودگي فاضلاب مي‌باشند كه عبارتند از:

• كرم‌هاي روده‌ای
• باكتري‌ها
• ويروس‌ها
• كيست‌ها و پروتوزوآ

به طور مثال مي‌توان ميكرو ارگانيسم‌هايی همچون اشرشياكلی(Ecoil)، مايكوباكتريا (Mycobacteria)، شيگلا (Shigella)، سالمونلا(‌Salmonella)، استرپتوكوكوس (Streptococcus‌)، ويروس‌هاي روده‌ای(Enteroviruses)، ژيارديا لامبيا(‌‌ Giardialamblia) و سودومونا اروژينوزا(‌Pseudomonas aeroginosa) را نام برد كه در فاضلاب تازه يافت مي شوند.
تمام اين ميكرواورگانيسم‌ها مي توانند باعث ايجاد بيماری در انسان شود.
ضد عفونی جهت حذف يا غيرفعال سازی ميكروارگانيسم ها ازمهمترين مراحل در تصفيه فاضلاب مي باشد.
ضدعفوني فاضلاب از تجمع ميكرواورگانيسم های سمی در ماهی ها و ديگر آبزيان جلوگيري مي كند كه اين امر به چرخه‌های طبيعی محيط زيست و بر سلامت بشر تاثير گذار است.
چنانچه بخواهيم تعريف جامعي براي ضدعفوني ارائه دهيم، ضد عفوني كردن مكانيزمی جهت تخريب و  غيرفعال سازی اورگانيسم هاي پاتوژن ( بيماری زا ) می باشد و يا می توان گفت برای رعایت استانداردهای کیفیت‌ آب به لحاظ باکتری های خاص یک منطقه، لازم است باکتری‌های بیماری زای فاضلاب، غیرفعال یا نابود شوند.
فرآیند موردنظر برای غیرفعال سازی باکتری های بیماری‌زا و یا نابود ساختن آنها، را ضدعفونی  کردن  می‌نامند.
بقاياي كلر مكرراً در فاضلاب شهري و صنعتي وجود داشته است. اين نگراني كه حضور كلر مضر براي اكولوژي آبهاي ورودي است منجر به مقررات گسترده شده است. غلظت هاي كم براي ماهي ها مضر و سمي است.
و اگر به يك سيستم تصفيه بيولوژيكي تخليه شود ممكن است ميكرواورگانيسم هاي مطلوب مورد تاثير قرار بگيرند. بعلاوه كلر آزاد در دسترس مواد آلي موجود در آب، منجر به تشكيل تركيبات مضر مانند هالومتان ها مي گردد.
پراكسيد هيدروژن بعنوان يك عامل دي كلريناسيون مؤثر براي خنثي كردن كلر آزاد (OCl , HOCl) استفاده بيشتري مي يابد برخلاف دي اكسيد سولفور و مشتقات آن كه به آب سولفات اضافه مي كند و مي تواند كمبود اكسيژن در آب ايجاد كند. پراكسيد هيدروژن تنها اكسيژن و آب اضافه مي نمايد.
اين زماني اتفاق مي افتد كه دي كلريناسيون انجام مي شود و زماني كه پراكسيد هيدروژن اضافه شكسته مي شود.
در مقابل، سولفور دی اكسيد و بی سولفات آن و متا بی سولفيت و مشتقات سولفيد كه بعنوان عوامل دي كلريناسيون استفاده مي شوند مشكلات حمل و جابجايی و مضرات زيست محيطي دارند.
دي اكسيد سولفور گاز مايع شده سمي است كه احتياج به تجهيزات حمل و نقل خاصي دارد و مشتقات جامد آن بايد قبل از مصرف حل شوند. اوردوز با سولفور دی اكسيد يا مشتقات آن تاثير منفي بر زندگي آبي خواهد داشت و نياز اكسيژن در جريان های ورودي را تحت تاثير قرار مي دهد، بعلاوه يك افت زياد و قابل توجه در PH رخ مي دهد. در جاهايي كه دي اكسيد سولفور يا مشتقات آن استفاده مي شود.
افزودن پراكسيد هيدروژن اين مواد را به سولفات اكسيد كرده و اكسيژن محلول را ذخيره مي‌كند.
مقايسه هزينه هاي شيميايی براي تصفيه يك پوند از كلر، پراكسيد هيدروژن lb/0733/0 بر بي سولفيت سديم مزيت دارد.

نوبت چاپ: اول
قیمت روی جلد: 320000 ریال
جهت پاسخگویی به سؤالات و تهیه کتاب مربوطه می توانید از طریق گزینه خرید محصول و پل ارتباطی انتشارات عطران اقدام نمایید:
دفتر مرکزی انتشارات:                    66191000 -021
شماره تلگرام پشتیبانی (24 ساعته): 09108172896