دکتر پیمان نرج آبادی فام
آقای دکتر پیمان نرج آبادی فام عضو هیأت علمی تمام وقت ویژه ی گروه عمران دانشگاه بناب میباشند. ایشان در سال 1389 پس از انجام پژوهشهای پیشرفته در حوزه ی سازه ـ زلزله (در دانشگاه بازیلیکاتای کشور ایتالیا) و پس از گذراندن تمامی دوران تحصیلات خود در زادگاه خویش (شهر زیبای تبریز) در مقطع دکترای تخصصی مهندسی عمران ـ سازه از دانشگاه تبریز فارغ التحصیل شدند. زمینه ی تخصصی ایشان مهندسی سازه ی لرزه ای است. فعالیتهای پژوهشی ایشان روی کاربرد مصالح پیشرفته جهت بهبود تاب آوری سازه ها، جداسازی پایهی ضد زلزله، کنترل سازه ی کاربردی، طرح مقاوم در برابر زلزله، بهسازی لرزهای و جلوگیری از بلای زلزله (به کمک هر دوی فعالیت های ایمن سازی قبل وقوع زلزله و برنامه ریزی برای بازیابی عملکرد بعد وقوع زلزله) متمرکز میباشند.
در حوزه ی آموزش نیز ایشان بنا بر زمینه ی تخصصی خویش و در راستای اهداف دانشگاهی مشخص شده دروس تحلیل سازه (1 و 2)، اصول مهندسی زلزله، دینامیک سازه، طراحی لرزهای سازه ها و بهسازی لرزهای را (در مقاطع کارشناسی و تحصیلات تکمیلی) تدریس مینمایند. به عنوان نمونهای از سایر فعالیت های دانشگاهی ایشان هم میتوان به راه اندازی آزمایشگاه سازه ـ زلزله به همراه بومیسازی تجاری فناوری میز لرزه و مدیریت پژوهش و فناوری دانشگاه با حمایت و تأیید وزارت محترم علوم ایران اشاره نمود. ایشان حایز رتبه ی اول آزمون ورودی دکتری بوده، به عنوان دانشجوی نمونه و استعداد درخشان مورد تقدیر قرار گرفته و تحصیلات پیش از دانشگاه را یکسال زودتر از موعد مقرر به پایان رساندهاند. مقالات تخصصی متفاوتی توسط ایشان در مجلات معتبر خارجی و داخلی به چاپ رسیده و در کنفرانسهای علمی مختلف ارائه شدهاند. مقدمهای بر ایمنسازی لرزهای اعضای غیرسازهای در ساختمانها و تحلیل سازه (مفاهیم پایه و سازههای معین) نیز نمونهای از کتابهای چاپ شدهی ایشان میباشند. تلاشهای ایشان برای شکوفایی استعدادهای دانشجویان و بهرهمندی از پتانسیلهای مربوط موجود از طریق برگزاری مسابقات تابآوری لرزهای سازهها نشان دیگری از علاقهمندی و تعهد ایشان به حرفهی خویش میباشند. اشاره به سرودهی ایشان در این خصوص (به شرح زیر، همانگونه که در دفتر کار ایشان نیز جلب توجه مینماید) میتواند ختم کلام مناسبی در باب معرفی ایشان باشد.
عاشقان عشق به او تازه کنند هر دم این سازه پر آوازه کنند
پی ز آن رنگ نهان پایه کنند تن به جان از همه جان آیه کنند
فارغ از هر چه دل آزاره کنند
عاقبت وصل خود آماده کنند
