فرهاد گلستانه کارشناس ارشد فلسفه
عشق چیزی است که هر انسانی در عمر خویش آن را به گونه‌ای لمس کرده است و از این رو است که بسیاری از هنرمندان، فلاسفه، عرفا و روانشناسان در این زمینه دست بر قلم شده‌اند. از این میان ملاصدرا که وی را پایه‌گذار حکمت المتعالیه می‌دانند و افلاطون که خود از نخستین کسانی است که شهرت «عشق افلاطونی» را از آن خود ساخته است در مورد این مفهوم شگرف سخنان ارزشمندی بیان داشته‌اند چنانچه ملاصدرا علت حرکت عالم را عشق دانسته است و افلاطون نیز اظهار داشته است که هر کسی با لمس عشق شاعر می‌شود.
شاید بتوان اولین برخورد فلسفه و هنر را در آثار هومر یافت جایی که اندیشه و خیال با هم به سمت تعالی حرکت می‌کنند و بررسی فلسفی عشق می‌تواند دیدی ژرف‌تر و عمیق‌تر را برای فهم این مفهوم بزرگ از دیدگاه این دو اندیشمند فراهم کند.
عشق را در لغت «درگذشتن از حد دوستی» بیان کرده‌اند. برخی نیز آورده‌اند که عشق شدت دوست داشتن، شیفتگی و دلدادگی می‌باشد و برگرفته از عشقه است که آن نام گیاهی بالارونده از تیره‌ی عشقه‌ها می‌باشد. همچنین درجایی دیگر آمده است که عشق به معنای:
